باغهای معلق بابل
باغهای معلق بابل
بقایای باغهای معلق بابل (عراق فعلی)
این باغها بنا به نظر بسیاری از مورخین و محققین توسط نبوخدنصر (Nebuchadnezzar) شاه بابل در قرن 600 قبل از میلاد برای همسرش ملکه آموهیا (Amuhia) ساخته شده است. با توجه به منابع مکتوب یونانی، باغهای معلق دارای چنین مشخصاتی بوده اند:
"باغها
مربع شکل بوده و دارای گنبدهای قوسی شکلی بوده که بر روی کف شطرنجی مکعبی شکلی
قرار داشته است. ایوانی که دور بام ایجاد شده بوده توسط پلکان با پایین مرتبط
میشده است. باغهای معلق از گیاهانی که بالاتر از سطح زمین کاشته شده بودند ایجاد
شده و ریشه گیاهان و درختان به جای کاشته شدن در زمین، در کف ایوانها جاسازی شده
بودند. تمام این مجموعه بر روی ستونهایی قرار داشت و آب از طریق وسایل بالا برنده
در کانالهای شیب دار ریخته و در کل باغ جریان میافت. آبیاری گیاهان و رطوبت موجود در فضا از همین آب بود. درواقع این بنا با
چمن همیشه سبز و درختان محکمش، کاری هنری و تجملی شاهانه بود. یکی از جالبترین
جنبه های بنا این بود که کار باغبانی و زراعت در بالای سر بیننده انجام میشد."
همانطور که میبینید، بیشترین اطلاعات درباره باغهای معلق
مربوط به مورخین یونانی است و جالب اینکه در کتیبه های بابل هیچ اشاره ای به این
باغها نشده است در حالی که توضیح مفصل قصر و شهر بابل در آنها وجود دارد. بنا به
نظر تاریخ نگاران امروز، باغهای بابل محصول تخیل شعرا و تاریخ نگارانی است که شرح
بابل را از زبان سربازان اسکندر شنیده و به آن شاخ و برگی شاعرانه داده اند.
در قرن بیستم بعضی از اسرار باغهای معلق فاش شده است
زیرا باستانشناسان در حفاریهای خود در محل شهر باستانی بابل در عراق امروز، زیر
بنای این باغها را یافته اند و یک کشف دیگر مربوط به بنای طاق و گنبد دار اصلی
است، که شامل دیوارهای ضخیم و یک چاه آبیاری در نزدیکی قصر جنوبی بوده است. گروهی
از باستان شناسان منطقه قصر جنوبی را نقشه برداری کرده و ساختمان طاق دار اصلی را
بازسازی کرده اند. (ادامه دارد ...)
با وجود اینکه اکثر افراد میدانند فهرستی از عجایب هفت گانه وجود دارد، اما کمتر کسی نام همه آنها را میداند. تهیه فهرست کامل عجایب هفت گانه در اصل حدود قرن دوم قبل از میلاد کامل شده است و اولین اشاره به ایده تهیه این مجموعه مکتوب در کتاب تاریخ هرودوت آمده است که در قرن 5 قبل از میلاد مربوط میشود.
چندین دهه بعد از آن، تاریخ نگاران یونانی درباره
بزرگترین بناهای تاریخی دوران خود شروع به نوشتن کردند. از جمله کالیماکوس
(Callimachus) - که در 305 تا 240 قبل از میلاد می زیست
- سر کتابدار کتابخانه اسکندریه، مجموعه ای از عجایب جهان" را تهیه کرد.
امروز، تمام چیزی که درباره این مجموعه میدانیم، همین عنوان آن است و بس، به این
دلیل که این کتاب نیز در آتش سوزی بزرگ کتابخانه اسکندریه از بین رفت.
فهرست نهایی عجایب هفت گانه در قرون وسطا تکمیل شد. این
فهرست شامل چشمگیرترین بناهای تاریخی جهان باستان بود که از بعضی، شواهد بسیار
اندکی در دست بود و تعدادی نیز اصلا باقی نمانده بودند. آثار کنده کاری هنرمند
هلندی مارتن ون هیمسکرک (Marten Van Heemskerck) و کتاب تاریخ معماری یوهان فیشر ارلاخ (Johann Fischer von
Erlach) از قدیمی ترین منابعی هستند که در آن به این
فهرست عجایب هفت گانه اشاره شده است.
امروز، شواهد باستان شناسی از بسیاری از اسرار تاریخی که
قرنها عجایب هفت گانه را احاطه کرده بودند، پرده برداشته است. عجایب هفت گانه برای
سازندگانشان نمادهایی از مذهب، اسطوره شناسی، هنر، قدرت و علم بودند و برای ما،
آنها شواهدی از توانایی انسان هستند.
از زمانهای بسیار قدیم تا کنون، فهرستهای متعدد و
متفاوتی از عجایب هفت گانه به نگارش درآمده است. در این مطلب به معرفی دو مورد از
آنها و در مطلب بعدی به معرفی مابقی آنها خواهیم پرداخت.
باغ های معلق بابل
باغ های معلق یکی از بناهای برجسته و معروف شهر قدیمی بابل است. باستان شناسان ویرانه هایی را یافته اند که ممکن است آثار این باغ ها باشد ولی مطمئن نیستند.
برای یک شاهزاده ایرانی (بخت النصر و سمیرامیس)
نویسندگان روم و یونان قدیم چنین نوشته اند که، 600 سال پیش از میلاد مسیح، به فرمان بخت النصر دوم، پادشاه بابل، این باغ ها را ساخته اند. شهر بابل زمانی در کناره رود فرات قرار داشت.
طراحی باغ ها به نحوی بود که آب ها از بالاترین نقطه بصورت آبشارها و نهرها در سراسر باغ جاری می شد و در طول مسیر، خاک و گیاهان باغ را آبیاری می کرد
امروزه محل این شهر در جنوب بغداد، پایتخت کشور عراق است. بر اساس یک داستان مشهور، پادشاه این باغ ها را برای همسر جوان و اندوهگینش ساخته است ظاهراً آمیتیس (سمیرامیس) ایرانی بوده و پادشاه تصمیم داشته با این باغ ها، خاطره کوه های سرسبز زادگاهش، ایران را در خاطر او زنده کند تا شاهزاده ایرانی دوباره شادمان شود.
آبیاری
باغ های معلق احتمالاً نزدیک رودخانه و مشرف به دیوارهای شهر بابل ساخته شده بودند. باغ ها از بالکن هایی درست شده بودند که بلندترین آنها 40 متر بالاتر از سطح زمین قرار داشت. بخت النصر فرمان داده بود تا هر گیاهی را که به ذهن می رسد، در این باغ ها بکارند. این گیاهان و درختان را با گاری و کشتی از سرتاسر امپراطوری گرد آورده بودند.
نویسندگان روم و یونان قدیم چنین نوشته اند که، 600 سال پیش از میلاد مسیح، به فرمان بخت النصر دوم، پادشاه بابل، این باغ ها را ساخته اند
احتمالاً درختان انجیر، بادام، انار، و بوته های گل سرخ، نیلوفر آبی و بسیاری گل های خوشبوی دیگر از جمله گیاهان موجود در باغ ها بوده اند. بی شک احداث چنین باغی به آبیاری فراوان و مناسب نیاز داشته است. از همین رو از آب رودخانه فرات استفاده می کرده اند. آب این رودخانه با زنجیره ای از سطل هایی که به طناب بسته شده بودند، توسط بردگان به بالای برج ها کشیده می شد. سپس در سراسر باغ ها جریان می یافت. طراحی باغ ها به نحوی بود که آب ها از بالاترین نقطه بصورت آبشارها و نهرها در سراسر باغ جاری می شد و در طول مسیر، خاک و گیاهان باغ را آبیاری می کرد.
ما فقط می دانیم که این باغ ها وجود داشته اند، زیرا بعضی از مردم آنها را دیده اند و نوشته هایشان بدست ما رسیده است.
برگرفته از کتاب عجایب هفتگانه جهان
اهرام مصر
به گورهای سنگی پادشاهان مصر،اهرام مصر می گویند.هزاران سال از ساخت این اهرام می گذرد،اما راز و رمز بسیاری در مورد آن ها هنوز باقی است.
بزرگترین و مشهورترین هرم مصر،هرم غول پیکر نام دارد.این هرم برای فرعون خوفو ساخته شده است.طول این هرم 140 متر است و ساخت آن 20 سال طول کشید.
مجسمه ی ابوالهول جلوی همه اهرام در جیزه* قرار دارد.بدن این مجسمه به شکل شیر و سرش به شکل فرعون است.
چرا مصریان باستان این اهرام را می ساختند؟
مصری ها بر این باور بودند که اگر جسد یک فرعون مومیایی شود،آن فرعون بعد از مرگ تا ابد زندگی خواهد کرد.گورها طوری طراحی شده بودند تا به خوبی از جسدهای فراعنه و متعلقاتشان مراقبت کنند.
محل احداث اهرام کجا بود؟
اکثر اهرام را در ساحل غربی رود نیل و در بیابان های خشک بنا کرده اند.
چرا اهرام را در بیابان های خشک ساختند؟
گرمای بیابان های خشک از تجزیه و فاسدشدن فراعنه و متعلقاتشان جلوگیری می کرد.
چرا اهرام را کنار رود نیل ساختند؟
چون آن ها می توانستند سنگ ها را به راحتی با قایق به محل ساخت و ساز انتقال دهند.
چگونه می توان به کمک اهرام به اطلاعات بیشتری درباره ی زندگی مصریان باستان دست یافت؟
مصریان باستان را با متعلقاتشان دفن می کردند و دیوارهای گور را به کمک صحنه هایی از زندگی فرد مرده نقاشی می کردند.با بررسی اشیاء و نقاشی های موجود در گور به اطلاعات زیادی در مورد مصر باستان می توان دست یافت.
در نقاشی بالا،حیواناتی را مشاهده می کنیم که مصریان از آن ها نگهداری می کردند.
نظر مصری ها در مورد زندگی بعد از مرگ چه بود؟
ممصری ها معتقد بودند،هنگامی که آن ها می میرند، به جهان دیگر سفر می کنند و در آن جا زندگی خود را ادامه می دهند.بنابراین آن ها به تمام چیزهایی که در زمان حیات خود استفاده می کردند،احتیاج خواهند داشت.
مصری ها پول زیادی را هزینه می کردند تا از جسدهایشان به نحوی عالی محافظت شود.
فراعنه را چگونه مومیایی می کردند؟
1)جسد را می شستند و خوب تمیز می کردند.
2)اندام های داخلی را از بدن خارج می کردند و تنها قلب را در جای خود باقی می گذاشتند.
3)بدن را با موادی پر می کردند.
4)بدن را به کمک ماده ای به نام نطرون(این ماده تمام رطوبت بدن را جذب می کند) و نمک قلیایی طبیعی خشک می کردند.
5)بعد از 40 یا 50 روز مواد را از داخل جسد تخلیه می کردند و به جای آن خاک اره می ریختند.
6)سپس پارچه ی کتان را دور جسد می پیچیدند.
7)و در مرحله ی آخر،جسد را در یک جعبه ی سنگی به نام تابوت
اهرام مصر
به گورهای سنگی پادشاهان مصر،اهرام مصر می گویند.هزاران سال از ساخت این اهرام می گذرد،اما راز و رمز بسیاری در مورد آن ها هنوز باقی است.
بزرگترین و مشهورترین هرم مصر،هرم غول پیکر نام دارد.این هرم برای فرعون خوفو ساخته شده است.طول این هرم 140 متر است و ساخت آن 20 سال طول کشید.
مجسمه ی ابوالهول جلوی همه اهرام در جیزه* قرار دارد.بدن این مجسمه به شکل شیر و سرش به شکل فرعون است.
چرا مصریان باستان این اهرام را می ساختند؟
مصری ها بر این باور بودند که اگر جسد یک فرعون مومیایی شود،آن فرعون بعد از مرگ تا ابد زندگی خواهد کرد.گورها طوری طراحی شده بودند تا به خوبی از جسدهای فراعنه و متعلقاتشان مراقبت کنند.
محل احداث اهرام کجا بود؟
اکثر اهرام را در ساحل غربی رود نیل و در بیابان های خشک بنا کرده اند.
چرا اهرام را در بیابان های خشک ساختند؟
گرمای بیابان های خشک از تجزیه و فاسدشدن فراعنه و متعلقاتشان جلوگیری می کرد.
چرا اهرام را کنار رود نیل ساختند؟
چون آن ها می توانستند سنگ ها را به راحتی با قایق به محل ساخت و ساز انتقال دهند.
چگونه می توان به کمک اهرام به اطلاعات بیشتری درباره ی زندگی مصریان باستان دست یافت؟
مصریان باستان را با متعلقاتشان دفن می کردند و دیوارهای گور را به کمک صحنه هایی از زندگی فرد مرده نقاشی می کردند.با بررسی اشیاء و نقاشی های موجود در گور به اطلاعات زیادی در مورد مصر باستان می توان دست یافت.
در نقاشی بالا،حیواناتی را مشاهده می کنیم که مصریان از آن ها نگهداری می کردند.
نظر مصری ها در مورد زندگی بعد از مرگ چه بود؟
ممصری ها معتقد بودند،هنگامی که آن ها می میرند، به جهان دیگر سفر می کنند و در آن جا زندگی خود را ادامه می دهند.بنابراین آن ها به تمام چیزهایی که در زمان حیات خود استفاده می کردند،احتیاج خواهند داشت.
مصری ها پول زیادی را هزینه می کردند تا از جسدهایشان به نحوی عالی محافظت شود.
فراعنه را چگونه مومیایی می کردند؟
1)جسد را می شستند و خوب تمیز می کردند.
2)اندام های داخلی را از بدن خارج می کردند و تنها قلب را در جای خود باقی می گذاشتند.
3)بدن را با موادی پر می کردند.
4)بدن را به کمک ماده ای به نام نطرون(این ماده تمام رطوبت بدن را جذب می کند) و نمک قلیایی طبیعی خشک می کردند.
5)بعد از 40 یا 50 روز مواد را از داخل جسد تخلیه می کردند و به جای آن خاک اره می ریختند.
6)سپس پارچه ی کتان را دور جسد می پیچیدند.
7)و در مرحله
